18-03-2008, 09:26 AM
Briljant verhaal! =D> Ten Cate neemt zichzelf veel te serieus en breekt met traditie, dat komt natuurlijk nooit meer goed.
NIEMAND ONTKOMT AAN DE STOEL
Het is De Stoel die bij Chelsea reputaties kan maken en breken. Henk ten Cate verslikte zich in de kracht ervan en vecht nu een verbeten strijd om zijn positie te behouden.
De Stoel is een begrip in Cobham, het trainingscomplex waar een van de rijkste voetbalclubs ter wereld huist. Chelsea-eigenaar Roman Abramovitsj heeft honderden miljoenen euroââ¬â¢s aan spelers en coaches besteed, maar wie voor het eerst de kleedkamer van de Londense club binnenstapt, heeft niets aan het dikke contract in de achterzak. Iedereen komt oog in oog te staan met De Stoel.
De Stoel staat opgesteld in het midden van een cirkel, die omringd wordt met alle collegaââ¬â¢s. Elke nieuweling moet De Stoel beklimmen en een liedje zingen. Claudio Ranieri en José Mourinho ontkwamen er niet aan, net als de duurstbetaalde aankopen Andrei Sjevtsjenko en Michael Ballack. De eerste was zo verbouwereerd toen hij van de ontgroening hoorde dat hij een dag uitstel had gevraagd om een passend liedje uit te kiezen. Dat mocht nog nét.
Brood gooien
Chelsea-ster Joe Cole geeft de mysterieuze kracht van De Stoel aan. ââ¬ËHet is verschrikkelijk zenuwslopend. Toen ik als aankoop werd gepresenteerd, moest ik op de stoel staan om een liedje te zingen voor spelers zoals Marcel Desailly, Juan Veron en Hernan Crespo. Je kijkt ze recht in de ogen aan en weet niet wat je overkomt. Als de jongens er genoeg van hebben beginnen ze met brood te gooien om je af te kappen. Het is veel enger dan je debuut op het veld van Stamford Bridge. De stoel en het liedje passen bij de geschiedenis van Chelsea. Door de jaren heen is alles veranderd, maar deze traditie zal altijd blijven.ââ¬â¢
Cole koos voor zijn zangdebuut de gemakkelijkste weg en zong Maybe itââ¬â¢s Because Iââ¬â¢m a Londoner. De Engelse spelers John Terry, Frank Lampard en Scott Parker haakten in.
Niemand moet zich vergissen in de kracht van De Stoel. Bij Chelsea wordt gefluisterd dat de tegenvallende prestaties van Shaun Wright Phillips (in 2005 voor 30 miljoen euro overgenomen van Manchester City, red.) alles te maken hebben met zijn prestaties in de cirkel. De buitenspeler was zó zenuwachtig om voor zijn medespelers op te treden dat er amper geluid uit zijn keel kwam. Wie daar niet tegen bestand is, heeft moeite te slagen bij een echte topclub, wordt er nu geoordeeld.
Dat Henk ten Cate, de voormalige Ajax-coach die afgelopen oktober naar Chelsea vertrok als assistent-trainer, nu al grote problemen heeft met spelbepalende voetballers zoals aanvoerder Terry, hangt samen met De Stoel. Een kleine maand geleden kregen speler en assistent het met elkaar aan de stok op het trainingsveld. Een fikse woordenwisseling mondde bijna uit in een ordinaire vechtpartij. Toen de ruzie uitlekte in de media was de verklaring van Terry en Ten Cate dat het meningsverschil ging over de intensiteit van de trainingen. De Nederlander wilde dat er, vlak voor de finale van het toernooi om de League Cup, harder zou worden gewerkt. Terry zou gezegd hebben dat er juist meer rust genomen moest worden. De échte reden voor de verstoorde verhouding heeft echter alles te maken met De Stoel.
Luid boegeroep
Toen Ten Cate op zijn eerste werkdag in Cobham kennis wilde maken met zijn nieuwe collegaââ¬â¢s, stond De Stoel al klaar. De Nederlander weigerde mee te werken aan zijn ontgroening.
Hij verweet de spelers dat ze hem in de maling namen en voordat Ten Cate boos wegliep, beet hij het gezelschap toe dat hij een straatvechter was en het tegen iedereen durfde op te nemen. De groep vergezelde zijn aftocht met luid boegeroep.
Vanaf dat moment nam de harde kern van de Chelsea-selectie de Nederlander niet meer serieus en kon Ten Cate zich opmaken voor een verbeten strijd om zijn positie in de spelersgroep te verdedigen. Dat gevecht woedt nog steeds in alle hevigheid. Niet alleen de spelers, maar ook assistent-trainer Steve Clarke, opgegroeid bij Chelsea, kan moeilijk met de Nederlander overweg. De beleidsbepalers van de Londense club geven Ten Cate nog steeds het voordeel van de twijfel, maar maken zich ook serieus zorgen over zijn positie binnen de spelers- en trainersgroep.
Wie het in Cobham durft op te nemen tegen De Stoel weet bij voorbaat dat hem een harde strijd om de macht rest. Er zullen weinigen zijn die dat gevecht kunnen winnen. Straatvechter of niet. Alle nieuwkomers krijgen bij Chelsea te maken met De Stoel. Salomon Kalou kan zich zijn ontgroening nog herinneren. ââ¬ËIk wist eerst niet wat ze bedoelden, maar begreep al snel dat ik er niet onderuit kwam. Ik moest op een stoel gaan staan en onder toeziend oog van de hele selectie en staf een liedje zingen. Ik heb maar Love Generation van Bob Sinclair gekozen dat ook altijd op het WK te horen was. Het was een beetje gênant, maar je móét het doen. Volgens mij was ik de test wel goed doorgekomen. Is het voldoende dan krijg je applaus, bak je er niets van dan krijg je van alles naar je toe geworpen. Vraag maar aan Khalid Boulahrouz.ââ¬â¢
Boulahrouz: ââ¬ËEigenlijk ging mijn liedje How Come, how long van Babyface best goed. Iedereen begon mee te zingen en te klappen. Maar door het geklap raakte ik de tekst kwijt en kreeg ik uiteindelijk allemaal wc-papier naar mijn hoofd.
Bron http://www.depers.nl
NIEMAND ONTKOMT AAN DE STOEL
Het is De Stoel die bij Chelsea reputaties kan maken en breken. Henk ten Cate verslikte zich in de kracht ervan en vecht nu een verbeten strijd om zijn positie te behouden.
De Stoel is een begrip in Cobham, het trainingscomplex waar een van de rijkste voetbalclubs ter wereld huist. Chelsea-eigenaar Roman Abramovitsj heeft honderden miljoenen euroââ¬â¢s aan spelers en coaches besteed, maar wie voor het eerst de kleedkamer van de Londense club binnenstapt, heeft niets aan het dikke contract in de achterzak. Iedereen komt oog in oog te staan met De Stoel.
De Stoel staat opgesteld in het midden van een cirkel, die omringd wordt met alle collegaââ¬â¢s. Elke nieuweling moet De Stoel beklimmen en een liedje zingen. Claudio Ranieri en José Mourinho ontkwamen er niet aan, net als de duurstbetaalde aankopen Andrei Sjevtsjenko en Michael Ballack. De eerste was zo verbouwereerd toen hij van de ontgroening hoorde dat hij een dag uitstel had gevraagd om een passend liedje uit te kiezen. Dat mocht nog nét.
Brood gooien
Chelsea-ster Joe Cole geeft de mysterieuze kracht van De Stoel aan. ââ¬ËHet is verschrikkelijk zenuwslopend. Toen ik als aankoop werd gepresenteerd, moest ik op de stoel staan om een liedje te zingen voor spelers zoals Marcel Desailly, Juan Veron en Hernan Crespo. Je kijkt ze recht in de ogen aan en weet niet wat je overkomt. Als de jongens er genoeg van hebben beginnen ze met brood te gooien om je af te kappen. Het is veel enger dan je debuut op het veld van Stamford Bridge. De stoel en het liedje passen bij de geschiedenis van Chelsea. Door de jaren heen is alles veranderd, maar deze traditie zal altijd blijven.ââ¬â¢
Cole koos voor zijn zangdebuut de gemakkelijkste weg en zong Maybe itââ¬â¢s Because Iââ¬â¢m a Londoner. De Engelse spelers John Terry, Frank Lampard en Scott Parker haakten in.
Niemand moet zich vergissen in de kracht van De Stoel. Bij Chelsea wordt gefluisterd dat de tegenvallende prestaties van Shaun Wright Phillips (in 2005 voor 30 miljoen euro overgenomen van Manchester City, red.) alles te maken hebben met zijn prestaties in de cirkel. De buitenspeler was zó zenuwachtig om voor zijn medespelers op te treden dat er amper geluid uit zijn keel kwam. Wie daar niet tegen bestand is, heeft moeite te slagen bij een echte topclub, wordt er nu geoordeeld.
Dat Henk ten Cate, de voormalige Ajax-coach die afgelopen oktober naar Chelsea vertrok als assistent-trainer, nu al grote problemen heeft met spelbepalende voetballers zoals aanvoerder Terry, hangt samen met De Stoel. Een kleine maand geleden kregen speler en assistent het met elkaar aan de stok op het trainingsveld. Een fikse woordenwisseling mondde bijna uit in een ordinaire vechtpartij. Toen de ruzie uitlekte in de media was de verklaring van Terry en Ten Cate dat het meningsverschil ging over de intensiteit van de trainingen. De Nederlander wilde dat er, vlak voor de finale van het toernooi om de League Cup, harder zou worden gewerkt. Terry zou gezegd hebben dat er juist meer rust genomen moest worden. De échte reden voor de verstoorde verhouding heeft echter alles te maken met De Stoel.
Luid boegeroep
Toen Ten Cate op zijn eerste werkdag in Cobham kennis wilde maken met zijn nieuwe collegaââ¬â¢s, stond De Stoel al klaar. De Nederlander weigerde mee te werken aan zijn ontgroening.
Hij verweet de spelers dat ze hem in de maling namen en voordat Ten Cate boos wegliep, beet hij het gezelschap toe dat hij een straatvechter was en het tegen iedereen durfde op te nemen. De groep vergezelde zijn aftocht met luid boegeroep.
Vanaf dat moment nam de harde kern van de Chelsea-selectie de Nederlander niet meer serieus en kon Ten Cate zich opmaken voor een verbeten strijd om zijn positie in de spelersgroep te verdedigen. Dat gevecht woedt nog steeds in alle hevigheid. Niet alleen de spelers, maar ook assistent-trainer Steve Clarke, opgegroeid bij Chelsea, kan moeilijk met de Nederlander overweg. De beleidsbepalers van de Londense club geven Ten Cate nog steeds het voordeel van de twijfel, maar maken zich ook serieus zorgen over zijn positie binnen de spelers- en trainersgroep.
Wie het in Cobham durft op te nemen tegen De Stoel weet bij voorbaat dat hem een harde strijd om de macht rest. Er zullen weinigen zijn die dat gevecht kunnen winnen. Straatvechter of niet. Alle nieuwkomers krijgen bij Chelsea te maken met De Stoel. Salomon Kalou kan zich zijn ontgroening nog herinneren. ââ¬ËIk wist eerst niet wat ze bedoelden, maar begreep al snel dat ik er niet onderuit kwam. Ik moest op een stoel gaan staan en onder toeziend oog van de hele selectie en staf een liedje zingen. Ik heb maar Love Generation van Bob Sinclair gekozen dat ook altijd op het WK te horen was. Het was een beetje gênant, maar je móét het doen. Volgens mij was ik de test wel goed doorgekomen. Is het voldoende dan krijg je applaus, bak je er niets van dan krijg je van alles naar je toe geworpen. Vraag maar aan Khalid Boulahrouz.ââ¬â¢
Boulahrouz: ââ¬ËEigenlijk ging mijn liedje How Come, how long van Babyface best goed. Iedereen begon mee te zingen en te klappen. Maar door het geklap raakte ik de tekst kwijt en kreeg ik uiteindelijk allemaal wc-papier naar mijn hoofd.
Bron http://www.depers.nl