21-10-2009, 04:19 PM
Lindenbergh: 'Met Scheringa heb ik geen medelijden'
21/10/2009 16:12
Nu Dirk Scheringa van zijn voetstuk is gevallen, stromen in de voetballerij opeens de tips binnen over malversaties. Mensen willen wel een boekje opendoen, zij het off the record. Voormalig AZ-speler Olaf Lindenbergh durft dat tegenover Voetbal International als enige met open vizier te doen.
'Ik vind dit echt lullig voor AZ en alle gedupeerden, maar met Scheringa heb ik geen medelijden.', zegt de middenvelder die van 1999 tot 2005 actief was bij AZ. Gaandeweg de zes jaar die hij bij de Alkmaarders in dienst was, kwam hij erachter dat de preses erg veel risico's nam met geld. ââ¬ËWat er nu is gebeurd, verbaast mij niks.'
Het zijn andere tijden als Lindenbergh bij AZ terechtkomt. Eind jaren negentig speelt de club nog in de oude Alkmaarderhout en opereert het management vanuit containers met uitzicht op een begraafplaats. Scheringa werkt met ziel en zaligheid aan zijn levenswerk. Op zijn eigen karakteristieke manier probeert hij goede spelers met op het oog lucratieve financiële constructies weg te kapen voor de neus van kapitaalkrachtige clubs. Vaak met aandelen.
Lindenbergh weet niet wat hij meemaakt als hij in 1999 tijdens de besprekingen met AZ hoort dat hij een tekengeld van rond een miljoen gulden kan ontvangen. Hij moet er alleen wel vijf jaar op wachten. Zo was AZ verzekerd van een lang verblijf van de speler en in de tussentijd zou Scheringa met het geld gaan speculeren.
'De onderhandelingen waren met de toenmalige financieel directeur Jan Kasper', weet Lindenbergh nog. 'Scheringa zat er zelf niet bij. Hij wist wel wat te regelen. Ik zou aandelen krijgen met een gegarandeerd rendement. Na vijf jaar praten we dan wel over een miljoen, dacht hij zo. Nou, dat klonk goed. Hij wilde alleen niets op papier zetten. Kasper zei: Als Dirk zijn woord geeft, dan komt het wel goed. Ik was met mijn zaakwaarnemer en er zat een advocaat bij. De club wilde niks op papier, want dan kon het niet volgens hem en daarbij was een mondelinge overeenkomst ook geldig. Wij dus akkoord.'
Lindenbergh voetbalt gewoon door, in de wetenschap dat de zilvervloot aan het einde van zijn contract zal binnenlopen. 'Maar toen ik een paar jaar later eens vroeg hoe het zat, wist Scheringa er niks meer van. Sterker nog: de aandelen waren zo gezakt dat ik intussen een schuld had van ongeveer 600 duizend gulden. Dan schrik je wel. Ik was niet de enige. Die Kasper wilde niks meer zeggen. Die werd waarschijnlijk tot zijn 65ste betaald om zijn mond te houden.'
Lindenberghs boezemvriend Kenneth Perez had de afspraken wél op papier. ââ¬ËDe spelers die de constructie zwart op wit hadden, kregen geen problemen. Een aantal die het net als ik nÃÂét op papier hadden, kwamen wél in de problemen.ââ¬â¢
Lindenbergh vertrok in het jaar dat Scheringa de club overnam naar Ajax. De negatieve publiciteit over de koopsompolissen van zijn voormalige voorzitter deden hem weer terugdenken aan de manier waarop AZ werd geleid.
'Mijn vriendin was net zwanger. En dan loop je dus ineens met een enorme schuld. Ik kon alleen van het probleem af als ik mijn contract openbrak. Dan zou Dirk de schulden verder wel regelen. Als ik niet zou tekenen, had het nog veel verder kunnen oplopen. Ja, natuurlijk was ik daar kwaad over. Maar niemand kon mij garanderen hoe een rechtszaak zou aflopen.'
In de nieuwe Voetbal International lees je meer over de val van Scheringa en de gevolgen daarvan voor AZ. VI 43 ligt sinds woensdag in de winkel.
Die olaf, wat een gigasukkel! Briljant verhaal, als het waar is...
21/10/2009 16:12
Nu Dirk Scheringa van zijn voetstuk is gevallen, stromen in de voetballerij opeens de tips binnen over malversaties. Mensen willen wel een boekje opendoen, zij het off the record. Voormalig AZ-speler Olaf Lindenbergh durft dat tegenover Voetbal International als enige met open vizier te doen.
'Ik vind dit echt lullig voor AZ en alle gedupeerden, maar met Scheringa heb ik geen medelijden.', zegt de middenvelder die van 1999 tot 2005 actief was bij AZ. Gaandeweg de zes jaar die hij bij de Alkmaarders in dienst was, kwam hij erachter dat de preses erg veel risico's nam met geld. ââ¬ËWat er nu is gebeurd, verbaast mij niks.'
Het zijn andere tijden als Lindenbergh bij AZ terechtkomt. Eind jaren negentig speelt de club nog in de oude Alkmaarderhout en opereert het management vanuit containers met uitzicht op een begraafplaats. Scheringa werkt met ziel en zaligheid aan zijn levenswerk. Op zijn eigen karakteristieke manier probeert hij goede spelers met op het oog lucratieve financiële constructies weg te kapen voor de neus van kapitaalkrachtige clubs. Vaak met aandelen.
Lindenbergh weet niet wat hij meemaakt als hij in 1999 tijdens de besprekingen met AZ hoort dat hij een tekengeld van rond een miljoen gulden kan ontvangen. Hij moet er alleen wel vijf jaar op wachten. Zo was AZ verzekerd van een lang verblijf van de speler en in de tussentijd zou Scheringa met het geld gaan speculeren.
'De onderhandelingen waren met de toenmalige financieel directeur Jan Kasper', weet Lindenbergh nog. 'Scheringa zat er zelf niet bij. Hij wist wel wat te regelen. Ik zou aandelen krijgen met een gegarandeerd rendement. Na vijf jaar praten we dan wel over een miljoen, dacht hij zo. Nou, dat klonk goed. Hij wilde alleen niets op papier zetten. Kasper zei: Als Dirk zijn woord geeft, dan komt het wel goed. Ik was met mijn zaakwaarnemer en er zat een advocaat bij. De club wilde niks op papier, want dan kon het niet volgens hem en daarbij was een mondelinge overeenkomst ook geldig. Wij dus akkoord.'
Lindenbergh voetbalt gewoon door, in de wetenschap dat de zilvervloot aan het einde van zijn contract zal binnenlopen. 'Maar toen ik een paar jaar later eens vroeg hoe het zat, wist Scheringa er niks meer van. Sterker nog: de aandelen waren zo gezakt dat ik intussen een schuld had van ongeveer 600 duizend gulden. Dan schrik je wel. Ik was niet de enige. Die Kasper wilde niks meer zeggen. Die werd waarschijnlijk tot zijn 65ste betaald om zijn mond te houden.'
Lindenberghs boezemvriend Kenneth Perez had de afspraken wél op papier. ââ¬ËDe spelers die de constructie zwart op wit hadden, kregen geen problemen. Een aantal die het net als ik nÃÂét op papier hadden, kwamen wél in de problemen.ââ¬â¢
Lindenbergh vertrok in het jaar dat Scheringa de club overnam naar Ajax. De negatieve publiciteit over de koopsompolissen van zijn voormalige voorzitter deden hem weer terugdenken aan de manier waarop AZ werd geleid.
'Mijn vriendin was net zwanger. En dan loop je dus ineens met een enorme schuld. Ik kon alleen van het probleem af als ik mijn contract openbrak. Dan zou Dirk de schulden verder wel regelen. Als ik niet zou tekenen, had het nog veel verder kunnen oplopen. Ja, natuurlijk was ik daar kwaad over. Maar niemand kon mij garanderen hoe een rechtszaak zou aflopen.'
In de nieuwe Voetbal International lees je meer over de val van Scheringa en de gevolgen daarvan voor AZ. VI 43 ligt sinds woensdag in de winkel.
Die olaf, wat een gigasukkel! Briljant verhaal, als het waar is...