29-11-2005, 02:23 PM
joep Wrote:Toen ik 27 was, is mijn beste vriend doodgegaan aan dezelfde oorzaak. De avond ervoor nog in ons beider bandje gespeeld en opgetreden voor een uitzinnige kermis. Daarna een jaartje of 2, helemaal de weg kwijt geweest. Dit soort dingen hakt er nogal in en blijft nogal hangen als het zo dichtbij is. Daarom sterkte aan allen, die in de directe omgeving van David di Tommaso verkeerden!
Ik was 17, beste maat van me 18. Donderdagmorgen zouden we 14 dagen gaan beesten in Noordwijk, jongerencamping Dijk en Burg. Met nog een maat van ons samen, en enkele gewone goede vrienden en kennissen, die op eigen gelegenheid zouden gaan. Dinsdagavond ff lekker aan de zuip op het terrasje, wij hadden al vrij, hij nog niet. TOevallig de zaterdag ervoor naar Beverwijk geweest en terug langs Schiphol, met 5 vrienden. Op de terugweg zei die nog, volgend jaar wil ik gaan vliegen, dat heb ik nog nooit gedaan! De dinsdag avond nam ie afscheid met de woorden, morgen mijn laatste werkdag!!!
Smiddags kom ik thuis zit mn ma jankend in de keuken, mn pa had ook tranen in zn ogen. Een oom van hem had gebeld om te zeggen dat ie op zn werk gevallen was, om 12.30 was ie officieel vrij, hij viel om 12.38, daar hij nog ff een collega wilde helpen en wat wilde afmaken. Niemand heeft hem achterover zien slaan. Per helikopter is ie vervoerd. De arts vertelde 's avonds, ik ben 4x professor en weet alles op dit gebied, ik kan helaas niets meer voor hem doen. Een piepklein gaatje in zn achterhoofd, met het blote oog niet te zien...... Hij overleed die nacht, nadat ze de stekker er uit haalden en verder al klinisch dood was. Zijn horloge deed het zelfs nog steeds. Zijn vader vroeg mij later die week of ik de muziek wilde verzorgen voor zijn begrafenis, en of ik met die andere vriend samen 4 andere spelers wilde ronselen om samen in vv Nunspeet tenue de kist te dragen. 3 van de 14 vrienden zijn niet op vakantie geweest, waaronder ik, een stuk of 8 kwamen terug van vakantie voor de begrafenis en 3 zaten er in Spanje, die konden gewoon niet komen, al hadden ze wel net als een ander thuis kunnne blijven, maar das ieder zn eigen beslissing, die ik nooit zou afkeuren of goedkeuren.
Nu, 8 jaar later breng ik nog steeds 2x ene bezoek aan zijn graf, met een bloemstukje. ZIjn vader zie ik nog wel eens bij het voetbal, zijn moeder bezocht ik altijd 2x per jaar, op de laatste 2 jaar na. Ik wil dr wel weer een keer heen, dar mn broer nu vlak bij ze woont.