17-03-2005, 12:56 PM
Kop: De vergeten genocide
Subhead: Hotel Rwanda drukt ons met de neus op de feiten
Het is makkelijk de vergelijking te maken tussen Hotel Rwanda en Schindlerââ¬â¢s List. Beide films verhalen over één weldoener die in zijn eentje twaalfhonderd mensenlevens redt in een tijd waarin veel lotgenoten werden afgeslacht. Ware het niet dat beide periodes nauwelijks met elkaar te vergelijken zijn.
Draaide het in Schindlerââ¬â¢s List om Oscar Schindler die twaalfhonderd Joden redde van de gaskamer, Hotel Rwanda vertelt over de welhaast vergeten genocide van elf jaar geleden in Rwanda. In drie maanden tijd werden in de voormalige Belgische kolonie negenhonderdduizend (900.000!) Tutsi op beestachtige wijze afgeslacht door de Hutu.
In de film draait het om Paul Rusesabagina (een geweldige Don Cheadle), de ââ¬Ëgladdeââ¬â¢ manager van een retesjiek hotel in de Rwandese hoofdstad Kigali. Paul is een handige ritselaar, die van alles regelt om het zijn voornamelijk westerse klantenbestand zoveel mogelijk naar de zin te maken. Rusesabagina is getrouwd met Tatiana, vertolkt door Sophie Okonedo. Tot zover niets aan de hand.
Maar als Hutu-rebellen in 1994 de macht grijpen, worden ook Paul en zijn gezin bedreigd. Tatiana is namelijk Tutsi. En juist op de Tutsi heeft de militie het gemunt. Dus biedt Paul zijn vrouw en haar familie onderdak in zijn hotel, dat bewaakt wordt door blauwhelmen onder leiding van de gefrustreerde kolonel Nick Nolte. Maar als andere Tutsi daar lucht van krijgen, zit het hotel al snel overvol met vluchtelingen. De westerse gasten (en media) worden overhaast door de VN geëvacueerd en ââ¬Ëde wereldââ¬â¢ trekt vervolgens hun handen van Rwanda af, sluit de ogen en doet niets om de moordpartij te stoppen. Met veel geslijm, omkoping en chantage weet Paul zijn twaalfhonderd ââ¬Ëgastenââ¬â¢ in veiligheid te brengen. Waarbij ook hoteleigenaar Sabena, en dan met name de directeur (Jean Reno), het nodige probeert bij te dragen. Maar zelfs Sabena stuit continu op tegenwerking vanuit de politiek.
Regisseur Terry George is een meester in politieke dramaââ¬â¢s. De Ierse cineast bracht ons eerder films als In The Name Of The Father (1993) en Some Motherââ¬â¢s Son (1996). Samen met Keir Pearson tekende George ook voor het scenario, waarbij het tweetal zich grotendeels baseerde op het waargebeurde verhaal van Paul Rusesabagina. Op die manier geven de scenaristen één van de grootste menselijke dramaââ¬â¢s van de tweede helft van de twintigste eeuw een indrukwekkend gezicht. Zo worden wij als kijker keihard met onze neus op de feiten gedrukt als Rusesabagina na het nemen van een alternatieve route met zijn busje over een met Tutsi-lijken geplaveide weg rijdt.
Hotel Rwanda is een indringende film, die ons (opnieuw?) doet beseffen wat voor enorm drama zich in 1994 afspeelde. Over de genocide in Rwanda hebben wij eigenlijk de laatste jaren weinig vernomen, terwijl de Tweede Wereldoorlog zestig jaar na beëindiging nog steeds op de nodige (en terechte) aandacht mag rekenen. Al lijkt het besef over de Tweede Wereldoorlog en de streken van nazi-Duitsland vooral onder de jeugd nog weinig teweeg te brengen. Wat dat betreft zouden middelbare scholen er goed aan doen Hotel Rwanda met hun leerlingen te gaan bekijken. Zoals ook ik twaalf jaar geleden met mijn middelbare schoolklas Schindlerââ¬â¢s List zag. Want wat er in die drie verschrikkelijke maanden in Rwanda gebeurde, dat mogen wij nooit vergeten.
vier uit vijf
Subhead: Hotel Rwanda drukt ons met de neus op de feiten
Het is makkelijk de vergelijking te maken tussen Hotel Rwanda en Schindlerââ¬â¢s List. Beide films verhalen over één weldoener die in zijn eentje twaalfhonderd mensenlevens redt in een tijd waarin veel lotgenoten werden afgeslacht. Ware het niet dat beide periodes nauwelijks met elkaar te vergelijken zijn.
Draaide het in Schindlerââ¬â¢s List om Oscar Schindler die twaalfhonderd Joden redde van de gaskamer, Hotel Rwanda vertelt over de welhaast vergeten genocide van elf jaar geleden in Rwanda. In drie maanden tijd werden in de voormalige Belgische kolonie negenhonderdduizend (900.000!) Tutsi op beestachtige wijze afgeslacht door de Hutu.
In de film draait het om Paul Rusesabagina (een geweldige Don Cheadle), de ââ¬Ëgladdeââ¬â¢ manager van een retesjiek hotel in de Rwandese hoofdstad Kigali. Paul is een handige ritselaar, die van alles regelt om het zijn voornamelijk westerse klantenbestand zoveel mogelijk naar de zin te maken. Rusesabagina is getrouwd met Tatiana, vertolkt door Sophie Okonedo. Tot zover niets aan de hand.
Maar als Hutu-rebellen in 1994 de macht grijpen, worden ook Paul en zijn gezin bedreigd. Tatiana is namelijk Tutsi. En juist op de Tutsi heeft de militie het gemunt. Dus biedt Paul zijn vrouw en haar familie onderdak in zijn hotel, dat bewaakt wordt door blauwhelmen onder leiding van de gefrustreerde kolonel Nick Nolte. Maar als andere Tutsi daar lucht van krijgen, zit het hotel al snel overvol met vluchtelingen. De westerse gasten (en media) worden overhaast door de VN geëvacueerd en ââ¬Ëde wereldââ¬â¢ trekt vervolgens hun handen van Rwanda af, sluit de ogen en doet niets om de moordpartij te stoppen. Met veel geslijm, omkoping en chantage weet Paul zijn twaalfhonderd ââ¬Ëgastenââ¬â¢ in veiligheid te brengen. Waarbij ook hoteleigenaar Sabena, en dan met name de directeur (Jean Reno), het nodige probeert bij te dragen. Maar zelfs Sabena stuit continu op tegenwerking vanuit de politiek.
Regisseur Terry George is een meester in politieke dramaââ¬â¢s. De Ierse cineast bracht ons eerder films als In The Name Of The Father (1993) en Some Motherââ¬â¢s Son (1996). Samen met Keir Pearson tekende George ook voor het scenario, waarbij het tweetal zich grotendeels baseerde op het waargebeurde verhaal van Paul Rusesabagina. Op die manier geven de scenaristen één van de grootste menselijke dramaââ¬â¢s van de tweede helft van de twintigste eeuw een indrukwekkend gezicht. Zo worden wij als kijker keihard met onze neus op de feiten gedrukt als Rusesabagina na het nemen van een alternatieve route met zijn busje over een met Tutsi-lijken geplaveide weg rijdt.
Hotel Rwanda is een indringende film, die ons (opnieuw?) doet beseffen wat voor enorm drama zich in 1994 afspeelde. Over de genocide in Rwanda hebben wij eigenlijk de laatste jaren weinig vernomen, terwijl de Tweede Wereldoorlog zestig jaar na beëindiging nog steeds op de nodige (en terechte) aandacht mag rekenen. Al lijkt het besef over de Tweede Wereldoorlog en de streken van nazi-Duitsland vooral onder de jeugd nog weinig teweeg te brengen. Wat dat betreft zouden middelbare scholen er goed aan doen Hotel Rwanda met hun leerlingen te gaan bekijken. Zoals ook ik twaalf jaar geleden met mijn middelbare schoolklas Schindlerââ¬â¢s List zag. Want wat er in die drie verschrikkelijke maanden in Rwanda gebeurde, dat mogen wij nooit vergeten.
vier uit vijf